میومکتومی چیست؟
میومکتومی نوعی عمل جراحی برای برداشتن فیبروئیدهای رحمی که در سلول های ماهیچه ای که معمولا غیر سرطانی هستند در دیواره ی رحم رشد می کنند. بیشتر از یک سوم زنان این مشکل را دارند که معمولا کوچک و بدون هیچ علائمی هستند. برخی از این فیبروئیدها ممکن است بزرگ شوند و یا دارای برخی از علائم آزار دهنده ای مانند قاعدگی های طولانی و سنگین، درد و یا فشار به لگن، رشد توده های بزرگ در زیر شکم و نیاز به خالی کردن شکم از آن ها در صورت بروز مشکلات حاد ، باشند. در این صورت از میومکتومی برای برداشتن فیبروئیدها و از بین بردن این علائم استفاده می شود.
زنانی که هیچ یک از علائم را نداشته باشند معمولا نیاز به جراحی ندارند. زمانی که این فیبروئیدها مشکل ساز شوند ممکن است پزشک عمل جراحی را پیشنهاد دهد. اندازه و محل فیبروئیدها و تمایل زنان برای بارداری های بعدی به پزشک کمک می کند که چه نوعی از میومکتومی را برای درمان بیماری استفاده کند. فراصوت لگنی معمولا اولین و بهترین نوع آزمایش برای بررسی اندازه و موقعیت فیبروئیدها می باشد.
اگر فیبروئید درون حفره ی رحمی باشد: در این صورت این زنان خون ریزی شدید و انقباضات شدیدی حتی زمانی که فیبروئیدها کوچک باشد تجربه می کنند. وقتی فیبروئیدهای کوچک در حفره ی رحم باشند و موجب خون ریزی شدید شوند با روش هیستروسکوپی برداشته می شوند. هیستروسکوپی نوعی لوله ی باریک همراه یک دوربین متصل به آن است که از طریق واژن و سرویکس وارد رحم می شود. هیستروسکوپی این امکان را به پزشک می دهد تا هم درون رحم را ببیند و هم فیبروئیدها را به وسیله ی یک لوله ی نازک که از طریق دوربین وارد می شود بردارد. این روش نیاز به هیچ گونه شکافی ندارد و فیبروئیدها از طریق واژن خارج می شوند.
اگر فیبروئید در قسمت بیرونی رحم و یا در بافت ماهیچه ها باشد: فیبروئیدهایی که از طریق یک ساقه ی کوچک به رحم متصل می شوند فیبروئید ساقه ای می گویند. روش قدیمی برای جراحی این فیبروئیدها شامل لاپاروتومی است که در آن به همراه میومکتومی و هیترکتومی استفاده می شود که در این موارد این زنان تمایلی به فرزند آوری دیگر ندارند. اگر فیبروئیدها خیلی بزرگ باشند، به سختی در دسترس باشند و یا از طریق جراحی های قبلی زخم ایجاد شده باشد هنوز هم از لاپاروتومی استفاده می کنند. اخیرا جراحی های هجومی مانند لاپاروسکوپیک و یا میومکتومی رباتیک برای برداشتن فیبروئیدهای کوچک استفاده می کنند. این روش ها درد کمتری دارند و زمان ریکاوری شان نیز کوتاه است. اگر فیبروئیدها در قسمت بالایی رحم و نزدیک دهانه رحم باشند برداشتن شان راحت تر است. بهترین روش برای هر کس بستگی به علائم، سایز، محل فیبروئیدها و اینکه آیا تمایل به فرزند آوری دارید یا نه دارد.
کاربرد میومکتومی
میومکتومی معمولا به خوبی برای بهبود بخشیدن هشتاد الی نود درصد بیمارانی که خون ریزی و فشارات انقباضی در رحم و تمایل به آوردن بچه دارند عمل می کند. برداشتن فیبروئیدها به این معنا نیست که در آینده دیگر هیچ فیبروئیدی در رحم رشد نمی کند، در حقیقت بوجود آمدن فیبروئید در زنانی که سابقه ی داشتن آن را دارند بیشتر از زنان دیگر است.
خطرات میومکتومی
خطرات میومکتومی بستگی به رویکرد جراح نسبت به روند جراحی دارد. به طور کلی ریسک عمده ی آن کمتر از دو درصد است و ممکن است منجر به خون ریزی، عفونت، سوراخ شدن و آسیب به ساختارهای کناری مانند روده ها، شکم، عصب ها و رگ های خونی شود. فیبروئیدهای بزرگ معمولا تمایل به تغذیه از خون دارند و معمولا برداشتن شان سخت تر و با خون ریزی زیادی همراه است. میومکتومی معمولا به مرور زمان ممکن است منجر به گسستگی رحم در طول بارداری ها شود. اگر رحم در طول برداشتن فیبروئیدهای بزرگ بخیه بخورد پزشک به شما توصیه خواهد کرد که برای تولد بعدی نوزاد خود از روش سزارین استفاده کنید.
منبع: uwmedicine.org
لیست پزشکان پربازدید
مقالات مرتبط
پزشکان مرتبط
جراح و متخصص زنان و زایمان و نازایی
جراح و متخصص زنان و زایمان و نازایی
جراح و متخصص زنان و زایمان و نازایی
جراح و متخصص زنان و زایمان و نازایی