جمعه ۱ آذر۱۳۹۸
در اصل این روش کمکی برای باردار شدن می باشد. این اقدام به معنای تزریق اسپرم شسته شده و تقویت گردیده مرد به طور مستقیم به درون حفره رحم خانم است. این روش یک نوع نزدیکی پیشرفته به حساب می آید که دخالتهایی مناسب در آن شده است.
این روش زمانی که به شما یاری می رساند که :
روش IUI برای افراد دارای بیماری زیر توصیه نمی شود :
انجام روش IUI نیازمند تخمک گذاری ، حداقل یک لوله رحم باز و نمونه مایع منی حاوی اسپرم های سالم است.
در هر بار انجام این کار یک سیکل می گویند که شامل اولین روز عادت ماهانه تا تخمک گذاری ، تلقیح و سپس انجام تست بارداری در دو هفته بعد انجام می شود. مراحل این روش به قرار زیر است :
تخمدان ها به چند روش تخمک تولید می کند. ممکن است در این مرحله پزشک انجام یک دوره بدون محرک تخمک گذاری را پیشنهاد کند که در آن از داروهای باروری استفاده نمی شود یا امکان دارد مصرف داروی باروری در ابتدای دوره عادت ماهانه توصیه شود تا تخمدان با تحریک شدن توسط دارو بیش از یک تخمک بالغ تولید کند.
تلقیح اسپرم باید زمان مناسبی نسبت به زمان تخمگ گذاری باشد و پزشک باید این زمان را مشخص کند .
گاهی نیز ممکن است پزشک برای آزادسازی تخمک تزریق آمپول hcg را تجویز کند و در این زمان آزاد سازی تخمک معمولا 36 ساعت بعد از تزریق این آمپول انجام می شود. برخی از پزشکان 24 ساعت بعد از تزریق عمل iui را انجام می دهند.
در روز عمل مرد باید یک نمونه اسپرم دهد که در آزمایشگاه شسته شود و باعث می شود تا اسپرم های مقاوم تری در مقدار کمی مایع تجمع کند.
پزشک اسپرم های مقوم تر را از طریق یک لوله باریک و بلند مستقیما از راه دهانه رحم به رحم منتقل می کند. این کار بدون درد است اما برخی پس از انجام آن دچار گرفتگی خفیف ماهیچه ها می شوند انجام این کار چند دقیقه طول می کشد.
تقریبا دو هفته بعد از تلقیح اسپرم به داخل رحم ، تست بارداری انجام می شود.
عوارض ناگوار IUI شامل عفونت ، گرفتگی رحم و به ندرت انتقال ویروسی از نمونه منی است . همچنین داروهای باروری عوارض جانبی بالقوه دارند ، از جمله سندرم هیپرستولاسیون تخمدان و بارداری با بیش از یک جنین.
اگر پس از سه دوره IUI هیچ حاملگی به دست نیاید متخصاصان باروری IVF می توانند درمان های پیشرفته تر مثل IVF را توصیه کنند.
این روش با سابقه ترین شکل از روش های کمک باروری است که پس از تحریک تخمدان ها و تخمک گذاری ، تخمک ها و اسپرم دریافت و لقاح در خارج از رحم انجام شده و پس از تشکیل جنین ، به داخل رحم منتقل می شود.
معمولا در مواردی که شرایط رسیدن اسپرم به تخمک در رحم فراهم نباشد مانند انسداد لوله های رحمی و چسبندگی لگنی و یا تعداد کم و تحرک پایین اسپرم از این روش استفاده می شود.
در خانم هایی که لوله های فالوپ بسته باشد و یا چسبندگی لوله ها یا اعضای لگنی وجود داشته باشد و یا خانم هایی که حاملکی خارج از رحمی آنها برداشته شده و یا خودشان لوله هایشان را بسته باشند این روش پیشنهاد می شود.
در صورت عدم پاسخ به جراحی و دارویی احتمال باردار شدن افراد مبتلا به آندومتریوز با روش IVF بیشتر است.
در 10% موارد نازایی علیرغم ارزیابی های کامل انجام شده ، علت مشخصی برای نازایی یافت نمی شود ، در این موارد که ناباروری به علت نامشخص تعریف می شود روش IVF انتخاب می شود.
به صورت کلی این روش شش مرحله دارد :
IUI به بدن اجازه می دهد که بیشتر از IVF کارخود را انجام دهد. بنابراین طبیعی تر است اما موفقیت آن کمتر می باشد. در IUI ، اسپرم با بالاتذبن کیفیت انتخاب شده و به رحم تزریق می شود که در آنها بارداری به صورت طبیعی رخ می دهد.
در IVF تخمک ها از بدن خارج می شوند و در آزمایشگاه بارور می شوند این یعنی IUI یک روش کمتر تهاجمی است که شامل داروهای کمتری نسبت به IVF می باشد و ارزان تر است.
با این حال موفقیت IVF بیشتر می باشد. هنگامی که اسپرم تزریق می شود به بدن اجازه داده می شود فرایندهای طبیعی خود را انجام دهد در حالیکه در IVF کنترل بیشتری از بیرون وجود دارد و می توانید تخمک را کنترل کنید و بهترین جنین را به رحم بازگردانید.
اگر اسپرم اهدایی مورد نیاز باشد می توانید یک اهدا کننده شناخته شده یا ناشناس انتخاب کنید که مایل به ارائه اسپرم باشد. اسپرم اهدایی از مردی دیگر باید حداقل 6 ماه قبل از استفاده از آن یخ زده باقی بماند.
این کار به صورتی انجام می شود که اهدا کننده می تواند دو بار بیش از 6 ماه مورد آزمایش قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود هیچ بیماری عفونی مانند HIV یا هپاتیت وجود ندارد. اسپرم منجمد از اسپرم تازه تاثیر کمتری دارد.
شما هم می توانید نظر خود را ارسال کنید.
نظرات کاربران